ล้ำหน้าหรือล้าหลัง ส่องกีฬาโลกกับการเมืองไทย

มองฟุตบอลโลก...แล้วย้อนมาดูเมืองไทย

ในฐานะของอดีตนักฟุตบอล ทีมโรงเรียนในต่างจังหวัดซึ่งเคยคลุกคลีกับฟุตบอลมาตั้งแต่อายุ ๑๒ ขวบ ทุ่มเทให้เวลาอยู่ในสนามมากกว่าการไปทำกิจกรรมอย่างอื่น

และได้เฝ้าดูความเป็นไปของ วงการฟุตบอลในบ้านเรา มาอย่างต่อเนื่อง แม้เมื่อได้ย้ายมาอยู่ต่างประเทศแล้วก็ยังอดติดตามความเป็นไปของฟุตบอลไทยไม่ได้

ผู้เขียนจำไม่ได้ว่า ฟุตบอลไทยเริ่มมาตั้งแต่เมื่อไร 

จำได้แต่ว่าเมื่อรู้ความก็ชอบกีฬาประเภทนี้แล้วยิ่งได้มีโอกาสมาฝึกในช่วงสั้น ๆ กับ ทีมการท่าเรือ ในยุคของ โค้ชสมชาติ ยิ้มศิริ

ได้พบกับ พี่นิวัฒน์ ศรีสวัสดิ์ พี่ดาวยศ ดารา พี่ชัยวัฒน์ พรหมมัญ และอีกหลายๆ ท่าน ทำให้ความรักฟุตบอลเข้าไปอยู่ในสายเลือดเลยทีเดียว

ในยุคนั้นถือว่าวงการฟุตบอล

บ้านเราอยู่ในแถวหน้าของเอเชีย ไม่ว่าจะเป็น เกาหลี ญี่ปุ่น จะผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะแบบสูสี ซึ่งต่างจากปัจจุบันนี้มาก

ในปัจจุบัน 

แม้ว่าวงการฟุตบอลในบ้านเราจะมีการบูมมากกว่ายุคนั้น แต่สิ่งที่ตรงกันข้ามคือเราปล่อยให้ชาติอื่นๆ แซงขึ้นไปหมด 

เหลืออยู่ไม่กี่ประเทศที่เรายังเอาชนะได้ ทุกวันนี้แทบจะเรียกได้ว่า ญี่ปุ่น เกาหลี เขาห่างเราไปหลายช่วง ในขณะที่เรามีความฝันมาตลอดว่า 

เราจะไปฟุตบอลโลก 

แต่เอาเข้าจริง เราก็ไม่เคยไปเฉียดใกล้ ในขณะที่ทั้งเกาหลี ญี่ปุ่น ล้วนแล้วแต่เคยไปสัมผัสกับเกมระดับโลกกันมาแล้ว

มองย้อนกลับมาที่

แวดวงการเมืองของเรา 

หากย้อนหลังไปไม่กี่ปี เราเกือบจะได้เป็นผู้นำของอาเซียน เราได้รับการยอมรับในฐานะของประเทศที่ได้รับการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัด

แต่ ณ วันนี้ไม่ว่าในด้านธุรกิจในด้านการศึกษา หรือหลายๆ ด้าน หากเราไม่หลอกตัวเองจนเกินไป

เราจะเห็นความจริงว่า... 

เราถูกประเทศเพื่อนบ้านแซงไปหมดแล้ว.!

สงสัยว่าเมื่อไร ที่ทีมฟุตบอลไทยได้ไปบอลโลก บ้านเราจึงจะมีการพัฒนาเท่าเทียมประเทศที่เจริญแล้วกระมัง


เรื่องโดย คนจากแดนไกล

ขอบคุณภาพประกอบ
Pixzabay.com