Highlights เงินกับพระ ฉบับ Die cut

ในสมัยพุทธกาล

เคยมีเรื่องของเงินที่เกี่ยวข้องกับพระเกิดขึ้นก็คือ มีโยมมาตำหนิติติงว่าทำไมพระถึงรับเงินเหมือนเขาเลย พอเทียบเคียงเพศภาวะ ของพระกับโยมแล้ว ดูเหมือนสถานะมันเสมอกัน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงบัญญัติสิกขาบท ไม่ให้พระรับเงิน ฉะนั้นการรับเงินในพุทธกาลจึงเป็นเรื่องที่ผิดแทบจะทุกกรณี

จุดเริ่มต้นพระรับเงินเมื่อไหร่

หลังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว 100 ปี พระจำนวนมากที่แคว้นวัชชีมีความคิดตรงกันว่า พระสามารถรับเงินได้ แต่ยุคนั้นยังมีพระอรหันต์อยู่ ซึ่งไม่เห็นด้วยในเรื่องนี้

จากเหตุการณ์ครั้งนั้น

จึงทำให้เกิดคำถามว่า อาจจะมีเหตุอะไรบางอย่างที่ทำให้พระเป็นหมื่นรูป มีความคิดตรงกันที่ว่า พระน่าจะรับเงินได้ หรืออาจจะมีบางอย่างที่พระไม่สามารถหามาได้ พระจึงต้องใช้เงิน

เราก็ไม่รู้แล้วว่า ณ เวลาใด หรือเพราะอะไรที่เป็นเหตุให้ โยมถวายเงิน พระก็รับเงินจนเป็นเรื่องปกติ.!

รู้แต่ว่าพอมาถึง ยุคสุโขทัย ก็เริ่มมีการพูดถึงการถวายเงิน หรือปัจจุบันมี นิตยภัต ซึ่งก็คือ ปัจจัยหรือเงิน ที่พระมหากษัตริย์ท่านถวายให้พระ มีเรื่อยมาตั้งแต่อยุธยา รัตนโกสินทร์ จนกระทั่งปัจจุบันนี้ก็ยังมี นิตยภัต อยู่

หมายความว่า พระไม่ได้เป็นจุดตั้งต้นว่าคุณจงถวายเงินมา แน่นอนโยมก็ไม่ได้เป็นจุดตั้งต้นว่าจะถวายเงินหรือไม่ เพราะเรื่องนี้มีมาก่อนหน้าเรา

วันนี้เงินทองส่งผลอะไรบ้าง

ความจริงพระพุทธเจ้า ไม่ได้ปฏิเสธเรื่องการใช้เงินเพียงแต่ว่า ท่านปฏิเสธการเป็นมือที่หนึ่ง ในการเอาเงินนั้นมาใช้โดยตรง

ซึ่งถ้าถามว่า เงินคือจุดที่ทำให้พระ เสียผู้เสียคนจนกระทั่งไม่มีทางบรรลุธรรมได้เลยหรือไม่ ก็คงไม่ใช่ เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่มี โยมบรรลุธรรม เป็นพระอริยบุคคล เป็นพระอรหันต์ พระสกิทาคามี อนาคามี

ดังนั้นมันจึงไม่เกี่ยวกับว่า มีเงิน แต่น่าจะเกี่ยวว่า เอาเงินนั้นไปทำอะไร

เทียบเคียงเรื่องเงิน

กับต่างลัทธิ ต่างศาสนา

ลองมาดูกันว่า ศาสนาที่เป็นความเชื่อหลักๆ ในโลกนี้ มีศาสนาอะไรบ้างที่วันนี้เขาไม่รับเงินเลย คำตอบคือไม่มี แสดงว่าโดยเกณฑ์ความเป็นนักบวชในยุคนี้กับพุทธกาล มันต่างกันไปมากแล้ว

ฉะนั้นมันต้องมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ทุกๆ ความเชื่อ มีความรู้สึกว่า เงินเป็นส่วนหนึ่ง ที่ทำให้เขายังคงรักษาศาสนาของเขาเอาไว้ได้

ถ้าวันนี้โยมมี speed ชีวิตอีกแบบหนึ่ง แล้วคุณจะให้พระใช้ speed ชีวิตในยุค 2500 ปีที่แล้ว มันไม่มีทางเป็นไปได้ พระพุทธศาสนาจะหายไปแน่นอน

เพราะในยุคแบบนี้

คุณจะเผยแผ่ศาสนาออกไปยังไง คุณยังใช้เทียนไขอยู่ในวัด ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำ ขนาดน้ำดื่มยังต้องซื้อเลยจะเดินไปขอตามบ้านเหรอ

ดังนั้นวิธีที่พระจะไปได้คือ

ต้องมีไวยาวัจกรไปด้วย... 50 รูป ต้องการไวยาวัจกร 50 คน มันเป็นไปไม่ได้ ณ วันนี้ในยุคสมัยที่มันเป็นแบบนี้ที่เรา ต้องการความคล่องตัว แล้วก็ต้องอยู่ให้ได้

ไม่ใช่ว่าพระต้องการความหรูหรา ฟุ่มเฟือย สะสมเงินทอง ลองไปดูสิ สมเด็จพระสังฆราช เงินนิตยภัตท่าน 3 หมื่นกว่าบาท ถ้าเป็นระดับเจ้าคณะแค่พันสองพัน

เงินที่ได้มาจากรัฐบาลนี่ โอ้โฮ...มันจิ๋วมาก เงินแค่นี้ทำให้พระรวยได้เหรอ?

แล้วพระดูแลวัด

ของท่านได้อย่างไร

ท่านก็อาศัยศรัทธาญาติโยมที่เขามีต่อท่าน มีต่อวัด

เงินที่เข้ามาแล้วก็ใช้ไป จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าปฏิสังขรณ์สารพัดที่จำเป็นต้องใช้เงิน ถ้ามาบวชเป็นพระแล้วรวยทั้งหมด ป่านนี้ก็คงมาบวชกันทั้งแผ่นดิน

การที่มีคนพูดว่าเข้ามา บวชเป็นพระแล้วได้เงินได้ทอง อยากบอกว่า คุณอย่าไปอิจฉาพระเลย แล้วที่คุณบอกว่าพระนี่ใช้ของหรู มันไม่ใช่ว่าพระใช้ของหรู แต่โยมเขาถวายของหรู

คุณเอาไปเทียบกับความรู้สึกคุณมันไม่ถูก ในขณะโยมที่มีฐานะเขาถวายของดีๆ แบบนี้ แล้วเขาบอกแค่นี้เขาทำได้สบายๆ

ความจริงในเรื่องนี้

เป็นเรื่องที่คนรู้กันทั่วไปอยู่แล้ว

เพียงแต่ว่าเราจะอยากจะจับผิดกันจริงๆ มันก็ง่าย เพราะเป็นการไปเอาสิกขาบทเมื่อ 2500 ปีที่แล้ว เอาออกมาใช้ "มันก็จบ"

ความรู้สึกของโยม

ที่มีความห่วงใยพระศาสนาหลวงพี่เข้าใจ หลวงพี่รับได้ หลวงพี่เป็นพระหลวงพี่ก็รู้ ถ้าไม่ห่วงใยไม่มาบวชเอาชีวิตมาทิ้งไว้ตรงนี้ แล้วเงินที่ได้มา ถ้าจะมองในภาพแบบของโยมมันก็เป็นอย่างที่โยมคิดเลย

หลวงพี่ถึงบอกว่านี่คือ ความเสี่ยงที่พระต้องแบกรับอยู่

เพราะถ้าพระยังมีความกังวล นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ คุณไม่ต้องไปแสวงหามรรคผลนิพพานแล้วเพราะตัวคุณเองยังกังวลอยู่กับตัวคุณเองเลย .!

แล้ว ณ วันนี้ ปฏิเสธไม่ได้

ว่า "เงิน" เป็นส่วนหนึ่งของการ ผลักดันงานเผยแผ่ เมื่อเป็นอย่างนี้ชาวบ้านชาวเมือง ก็ไม่มีใครปฏิเสธแล้วว่า เงินทองมีความจำเป็นในระดับหนึ่งแล้ว